Evinize bir nine Cemresi düşerse…

Sabah yatağından kalkar

Bıçak çatala hep çatar

Ara sıra vites atar

Geçmişini hep sayıklar

Vay nine vay

Hergün bir yeğeni arar

Nine hergün başka karar

Ara sıra hesap sorar

Anlamaz da farklı yorar

Vay nine vay

Para pulu önemsemez

Tasarruf mu kabullenmez

Sorsan parayı yok demez

Gönlü zengindir iplemez

Vay nine vay

Geçmişini hiç unutmaz

İsimleri akılda tutmaz

Hele gülerken konuşamaz

Daldan dala laf bırakmaz

Vay nine vay

Kimi zaman taklit yapar

Lafı ağzınızdan kapar

İlaç içmekten hep korkar

Kibirliye hava atar

Vay nine vay

Kimi siyasetçiyi sevmez

Kimine hiç laf ettirmez

Sebepleri kabul etmez

Haktan gayrı bir şey görmez

Vay nine vay

Kızınca yanına varma

Niye kızdın diye sorma

Merhametine hep sığın

Dua eder yığın yığın

Vay nine vay

Kollarını sıvazlayıp

Abdestini tazeleyip

Yemenisini bağlayıp

Allah deyip döner durur

Vay nine vay

Kaza namazı bitmiştir

Tesbihatı bitirmiştir

Adaklarını kesmiştir

O Ünlü'yü çok sevmiştir

Vay nine vay

Günahına tövbe eder

Sadaka vermeyi sever

Habire nasihat eder

Dinlemezsen kalay çeker

Vay nine vay

Kimi alimleri sever

Kimisine sahtekâr der

Bin kişiye dua eder

Kimi görse dahil eder

Vay nine vay

☆☆☆

Anne-baba ve yaşlılar ile ilgili bir kaç âyet ve bir hadis-i şerif:

Nisâ sûresi, 36. Ayet: "Allah'a ibadet edin ve ona hiçbir şeyi ortak koşmayın. Ana babaya, akrabaya, yetimlere, yoksullara, yakın komşuya, uzak komşuya, yanınızdaki arkadaşa, yolcuya, elinizin altındakilere iyilik edin. Şüphesiz Allah, kibirlenen ve övünen kimseleri sevmez"

En'âm sûresi, 151. Ayet: (Ey Muhammed!) De ki: "Gelin, Rabbinizin size haram kıldığı şeyleri okuyayım: O'na hiçbir şeyi ortak koşmayın. Anaya babaya iyi davranın. Fakirlik endişesiyle çocuklarınızı öldürmeyin. Sizi de onları da biz rızıklandırırız. (Zina ve benzeri) çirkinliklere, bunların açığına da gizlisine de yaklaşmayın.........."

Ankebût sûresi, 8. Ayet "Biz insana, ana-babasına iyilik etmesini emrettik...."

Lokmân Suresi, 14. Ayet:
"İnsana da, anne babasına iyi davranmasını emrettik. Annesi onu her gün biraz daha güçsüz düşerek karnında taşımıştır. Onun sütten kesilmesi de iki yıl içinde olur. (İşte onun için) insana şöyle emrettik: "Bana ve anne babana şükret. Dönüş banadır."

İsrâ Suresi, 23.Ayet: "Rabbin, kendisinden başkasına asla ibadet etmemenizi, anaya babaya iyi davranmanızı kesin olarak emretti. Eğer onlardan biri, ya da her ikisi senin yanında ihtiyarlık çağına ulaşırsa, sakın onlara “öf!” bile deme; onları azarlama; onlara tatlı ve güzel söz söyle"

İsrâ Suresi, 24. Ayet: "Onlara merhamet ederek tevazu kanadını indir ve de ki: "Rabbim!, Tıpkı beni küçükken koruyup yetiştirdikleri gibi sen de onlara acı"

☆☆☆

Ebu Hureyre (Radiyallahu Anh) şöyle dedi:

Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:
“Burnu yerde sürünsün, burnu yerde sürünsün, burnu yerde sürünsün!

Sahabeler:
−Ya Rasulallah! Kimin? dediler.

Nebi (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:
“Ana babasına, ikisinden birine yahut her ikisine birden ihtiyarlık zamanlarına yetişip de cennete giremeyen kimsenin.”
(Müslim 2551/9, Buhari Edebü’l-Müfred 21)

Kula kulluk eden kul değil ! /Halit Yıldırım

'Semâ’da değildir “gel”dedir hüner

Yunusça kendini “bil”dedir hüner.

Söz vardır kırılır onunla gönül

Yılanı cezbeden dildedir hüner

Yol vardır şaşırtır düzde yolcuyu

Maksuda vardıran yoldadır hüner

Gözyaşı harcanmaz her vara yoğa

Nârını söndüren seldedir hüner

Deryalar ne kadar azgın olsa da 

Dalgaları yaran 'sal'dadır hüner

Ne isim ne cisim hepsi de boştur

Zikrullahı vuran soldadır hüner

Kula kulluk eden uçsa kul değil

Hâlika kul olan kuldadır hüner

Keramet şakıyan bülbülde değil

Aşkıyla yandıran güldedir hüner

Gelip geçicidir alevin harı

İçli içli yanan küldedir hüner

Perdeler aralar gözler bilirim

Gözlere göz olan hâldedir hüner

Kolaydır hamura şekil vermesi

Demiri yoğuran eldedir hüner

"Âdem", "adem" olmadan mukarreb olur mu !…

Kimi dosta gider, kimi posta !

Halk içinde kaybolmak var, belirmek var...

Halkın dünyadaki temsiline bakanlar onu maddî ve manevî katmanlar hâlinde görür...

Maddî katmanlaşma baş gözü ile görülür de manevîsi ancak gönül ehlince bilinir.

Kimi zengin, kimi fakir; kimi okumuş-câhil, kimi okumamış câhil; kimi işçi, kimi köylü; kimi bürokrat, kimi teknokrat...
Zâhid, fakih, ebrâr, muvahhid, abid, derviş, kâmil, gavvas, mukarreb...vasıfları daha da çok sıralamak mümkün

Akıllıyım diyen insan, halk içinde ne olduğuna değil, daima ne ol(a)madığına bakmalı !

Halk içinde kâmil köylü olan da var, zengin muvahhid olan da; abid işçi olan da var, okumuş derviş olan da; mutevazı zengin de var, kibirli fukara da...

Halk içinde zakir, mütefekkir, muhlis, şakir, beşir olmak var...
Münadi, müşteki, mürted olmak/olmamak da var...

Halktan biri olmak, halka ait olmak, sadece halk içinde olmak, amma 'Hakk'ta olmak da var, olamamakta...

Ebleh de ebrar da halk içinde, yan yana...
Kimi dosta gider, kimi posta !
Kimine paha biçilmez, kimi bit pazarında haraç-mezat...
Kimi elmas, kimi kömür...
Kimi muhlis, kimi müflis....

Bilinir hem;
Şaki olan said değil, yalancı sadık değil, şekli tamam olsa da her müslüman teslim değil, inkarı bırakmayan ise zinhar mümin değil ! Öyle görünseler de...

Cenâbı Hak suretlerinize değil kalbinize (samimiyetinize, niyetinize) bakar diyor Hz. Resul.

Avami, harami olmamalı insan; has olmaya bakmalı, mukarreb olma yolunda ilerlemeli...

"Âdem" ise eğer insan, "adem" olmalı !

Dışarda çöp var da içerde yok mu ?

 

Eskiler çöpe..

Bozulanlar çöpe..

Kokuşmuşlar çöpe..
Hayâller çöpe...
Hesaplar çöpe...

(........)

Çöplük neresi mi ?

Dünya, dünyamız !

Hani bizi üzerinde yüksünmeden taşıyan, gıdamızın ve suyumuzun, soluk aldığımız havanın bizlere ikrâm edildiği yeryüzü...

Evimizi üstüne inşa ettiğimiz, inşaat malzemelerini temin ettiğimiz, temizlik için suyu, yakıt için odunu kömürü, yeraltı yakıt kaynaklarını, konforumuz için envay çeşit elementleri ve madenleri sunan yer yüzü...

Ondan alıp kullandıktan sonra çöp hâline getirdiğimiz atıkları geri kabul eden, hatta onları mümkün olduğunca geri dönüştürüp kullanımımıza arz eden dünya...

Afakta çöplük var da enfüste yok mu ?

Beden makinası çöplerini barsak ve idrar torbası çöplüğüne gönderiyor ya !

Yâ'ni vücûdumuz, içinde bir çöplük alanı tahsisi ile var edilmiş...ki çöpler kokuşmasın, bedenin diğer kısımlarından uzaklaştırılsın diye.

Bu kadarla bitmiyorki...
Zihin çöplüğü, duygu çöplüğü, hayâl çöplüğü, düşünce çöplüğü...

Dahası da var.
Gönül denilen aynanın üzerini karartan çöpler: kibir, gösteriş, kendini beğenme, zaaflar, maddî ve manevî hırslar/şehvetler...
☆☆☆
Biz ademoğullarının işi zor...!

Hem dış âlemi hem de iç âlemi kirletmekten asla geri durmuyoruz, ve en önemlisi bundan vaz geçmeyi de düşünmüyoruz !
☆☆☆
Belediyeler atıkları bizden uzaklaştırıyor, bakteri ve benzeri ayrıştırıcı canlılar, çöpleri ortadan kaldırıyor. Organlar atıklarımızı bizden otomatik uzaklaştırmakta...
☆☆☆
Peki iç âlem temizliği !
Hani kimi insanın diline pelesenk ettiği: "benim içim temiz, sen kendine bak" sözünü çok duymuşuzdur. Bu söz edilirken bile içteki kendini beğenmişliğin dışa vurumu ortaya saçılmıyor mu !

Enfüs temizliği için, iç âlem temizliği metotlarına başvuracak insan, hem de bu dikkat ve rikkat bir ömür sürecek ...
☆☆☆
Sonuç mu ?
İçini temizleyip güzelleştirenin dışa yansıması davranışlarından görülüyor zaten. Bunların etrafı da temizleniyor ve güzelleşiyor...

Değilse !
Temiz(miş) gibi gösteriş.

Bir kaç dakika süren küçük bir gözlemimi nakledeyim:
Şehirlerarası seyahatteyim. Kısa süreli bir mola verdim seyahate...
Dış görünüşüne önem verdiği her hâlinden, giyim kuşamından belli olan bir insan...lavaboda ellerimi yıkıyorum, şahıs wc'den çıktı  lavaboda iki parmak ucu ile suyu açıp parmak uçlarını suya tutup kapaması 3 saniye sürmedi...ve otoparka dönüyoruz, o önde ben arkada, otomobile bindim geri geri parktan çıkış yaptım, ilgili şahıs arabasına binmiş kapısı henüz açık, ıslak mendili dürüp yere atıverdi, kapısını çekip hareket etti ve gitti.

Kibir ve gösteriş sızan bu şahsın görünümü temiz, görünümü müslüman,  hani yürüyüşünden ve edasından eğitim görmüş (!) biri gibi de...

Peki davranış nasıl ?
Saygısız, duyarsız, içi de kirli, dışını da umursamadan kirleten, gözü kendinden başkasını görmeyen, egosunu büyütmüş bir ham ervah !

☆☆☆
Çöplerimizden arınma gayreti ve duası ile...
Hadi, "Ya Hadi"...!

Her hâlin dengi vardır unutma !

Âdem ki haddi bilir, lâîn olamaz

Vesvâsa boyun eğen, huzur bulamaz !

Gayretkeşlerden olur, çilekeş olmaz !

Bahtı karalar ile arkadaş olmaz !

Hep nâkısı gösteren bir ayna arar

Huzuru bulmak için "Kâmil"e uğrar.

Safâyı terk eder, ehli keyf değildir

Kehf ehlini anlayan, câhil değildir

Posta asla takılmaz, yanılmaz vallah.

Dostunu bulmuştur: "O", Hazreti Allah.

Her hâlin dengi vardır sakın unutma !

İpsiz ve sapsız olup, sınırı aşma

Huzur nerde var diye eğer sorarsan

Şikâyetsiz demde bul eğer ararsan

Hem seven sevilir, üzen üzülürmüş

Kem söz, gün olur boğaza dizilirmiş.

Gel dinle etme cefâ, eyleme zulüm

Herkesi bekliyor, bak şurada ölüm !

Kırk âlimden taş yemeyen kemâl bulmaz…/Halit Yıldırım

Kırk âlimden taş yemeyen, kemâl bulmaz veli değil

Zincirlere baş eğmeyen, iflah olmaz deli değil

Bir yol vardır uzun ince, yürünmeli gündüz gece

Kibre esir düşen hâce, Hakk'ın sadık kulu değil

Dünya denen pazardayız, imtihanda nazardayız

Bil ki her dem huzurdayız, pazartesi salı değil

Haramlara demir perde, edilecek nasuh tevbe

Sözden dönmez bir irade, sınır değil çalı değil

Sevmiyorsa insanlığı, övüyorsa şeytanlığı

Delmiyorsa karanlığı, bu yol Hakk'ın yolu değil

Söyle hangi karardasın, giden ömrün, zarardasın

Bilir isen sen kârdasın, bu söz kâhin falı değil

Zor oyunu bozar mı ? Abdulkerim Erdem

Zar atmanın, sırası mı şimdi

Bak oyun büyük, gör oyun ciddi

Rakipler kalleş, mert filan değil

Bu saha kirli, hiç temiz değil

Bu oyunu oku, bu oyunu çöz

Yoksa bulamazsın üç metre bez

Fayda verirmiki yabancı göz

Bu oyun gerçek, hiç şaka değil

İşte gördün boş durmuyor "corc"u "soros"u

Leş kargası, it kenesi, bitin kurusu

Ete doymaz, kana kanmaz çakal sürüsü

Bu keneler virüslü, hiç sağlıklı değil

Gel bu zarı atma, zor oyunu bozmasın

Gözü doymaz olanın midesi dolmasın

Aklı al başına, hain eve dalmasın

Seyretme kenarda, düşman kumda oynasın

Bu oyun çok mühim, hiç şaka değil

Bu saha çok kirli, hiç temiz değil

Bu kene virüslü, sağlıklı değil

Gir oyunla, boz oyunu, oyunla !

Dua: (........)'den eyleme Allah'ım /Halit Yıldırım

Ey Allah’ım çaresiz kalanlardan eyleme,

Gönlü senin sevginsiz olanlardan eyleme.

Dalıp dünya lehvine, esir düşüp nefsine,

Sebep olup mahvına solanlardan eyleme.

Haktan yana görünen, karanlığa bürünen,

Ömür boyu sürünen yılanlardan eyleme.

Aç komşuyu unutup, merhameti kurutup

Vicdanını uyutup, gülenlerden eyleme.

Şükür nedir bilmeyip, sabredenden olmayıp 

İsyankârlığa kayıp dalanlardan eyleme.

Koma bizi ezansız, ibadetsiz Kur'ansız

Ecel anı imansız ölenlerden eyleme.

Yaşayıp bir hayali belhüm edal misali, 

Kazanç sanıp vebali bilenlerden eyleme

Şaşırıp da yolundan, günahların selinden,

Defterini solundan alanlardan eyleme

Mesuliyet mi ? boş ver ya !..

Gel batılılaş dediler, hedefi gösterdiler

Medenilik böyle sandık, topluca günaha daldık

☆☆☆

Batı kulübüne girdik, yoz kültürü öğrendik

Moda deniz, biz yüzücü, kulaç kulaç gezindik

☆☆☆

Şüpheliymiş, mekruhmuş, onları çoktan geçtik

Kırk helal şöyle dursun, haramı gözle seçtik

☆☆☆

Şükür etmek de neymiş, yeyip içtik habire

Zannettik hitâp ölüye, "Kitab"ı okuduk kabire

☆☆☆

Mesuliyet mi ? boş ver ya ! böyle hayat çok güzel

İlim, kültür, neyimize; atarız biz hep gazel

☆☆☆

"Din ü iman gerekli" der, fukaraya düşküne

"Çağdışı yaşanmaz" der, bakar mısın  seçkin(!)e 

☆☆☆

"Vatan-millet-sakarya" diyenler hor görüldü

"İşini bilen adam" her yerlerde övüldü

☆☆☆

Dilsizlerle sağırlar, el üstünde tutuldu

Fitne ile iblisler köşelere tutundu

☆☆☆

Eğer yoz yaşamaya  devam ederse millet

Ya popülere teslim, ya olur sonu zillet

Ölüm bile ölmüş.../Halit Yıldırım

Mekân sıyrılmış fanilikten 

Zaman esir düşmüş mekâna

Ve başımda bir mızrak boyu güneş

Boğuyor beni alnımdan sızan ter

Yüreğimde tamtamlar çalıyor güm güm

Patlatıyor gürültüsü kulaklarımı

Bağırmak istiyorum

İmdat imdat diye bağırmak

Dilim lal olmuş

Dilim susmuş

Her bir azam vaveyla eder

Dilime inat

Ölmek istiyorum ama heyhat...

Ölüm bile ölmüş

Ben sürünürken yerlerde

Üzerimden uçuşuyor insanlar

Kimi binmiş şimşeklere

Kiminin rüzgârdan atları

Kimi kuşlara gem vurmuş  

Kimi koşuyor canan havliyle

Ve yol başında nurdan bir ışık

“Selâmet ver, selâmet ver” diyor

Ve selamet buluyor elinin her değdiği

Yetişmek istiyorum bu nur şelalesine

Altımdan kayıyor zemin

Mümkün değil gibi necat…

Ölmek istiyorum ama heyhat...

Ölüm bile ölmüş

Ayağa kalkmak istiyorum

Fer yok dizlerimde

Sürünüyorum ha bire

Çengeller takılıyor vücuduma

Kan revan içindeyim

Kimisi takılmış çengellere

Fırlatılıyor bir gayyaya

İçimde müthiş bir korku

Tutuşturmuş bedenimi

Ya ben de yakalanırsam ?

Ya ben de düşersem bu gayyaya ?

Ne kadar da çetinmiş sırat

Ölmek istiyorum ama heyhat...

Ölüm bile ölmüş

09:15 / 11.01.2013 / Çorum

Abbas turabî !...Abbas aciz...Abbas abdal / Muhammed Talha Efe

Sırtında yük, ayağında çarık,

Gönlü kapalı, baş gözü açık.

Kapalı kapıya bakıp bakıp,

Gönlünü eyler, seyreyler Abbas…

☆☆☆

Abbas’ı bir kapının önüne dikmişler . Eline bir anahtar vermişler.
"Aç ! " demişler.
"Aç bu kilidi, aç Abbas..." demişler.
Anahtar elinde, bakıp durmuş kapıya ahmak Abbas.

Ne elindekinin anahtar olduğunu bilmiş, ne kendinin ahmak olduğunu.

Kilidi zorlamış da zorlamış.

Açamayınca anahtara biçmiş kabahat elbisesini.

Seslenmişler, Abbas’a;
"Ey ahmak, anahtara kabahat donu biçme,
Dünya şarabını böyle kana kana içme...
Sen bu kalp ile, abdallar köyünden hiç geçme,
Hele anahtarı bırak, gönlünü temizle..."

Aciz Abbas…

Elinde tesbih, dilinde zikir,
Etrafa bakar, karanlık zifir.
İçtiği şarap değil, saf zehir,
Şarap der durur habire Abbas…

Nihayetinde;
Ah Abbas, aciz Abbas demişler. Elinden anahtarını almışlar.
"Sana bu kapı kapalıdır !" demişler. "Kıymetini bilmedin anahtarın" deyip, elini ayağını kesmişler.

Ahmak Abbas olmuş bir de Aciz Abbas… Bundan sonra ne elleri uzanırmış kapıya, ne ayakları gidermiş bir yere tapıya...

Ukba denizinde dalgalarla sürüklenir olmuş, kaybolmuş Abbas.
"Boğuldum Ya Rabb !" deyip yakarırken bir dümenci gelivermiş.
Halatı atıvermiş boğulmakta olan Abbas’a.
Abbas, kesilmiş elleriyle bu halatı nasıl tutarım diye, düşünüp dururken, dümenci seslenmiş;
-"Ey ahmak, ey aciz, ey abdal Abbas ! Bu halat el ile değil, dîl ile tutulur. Huuuu..."

Abdal Abbas...
Huu hu deyip deyip bahr-i ummanda çırpınır,
Zanneder ki kendisini bu halat kurtarır.
Her gelen dalgaya göğüs kabartır,
Derviş oldum sanır, bir kelâm ile...

Derviş Abbas, tutmuş halatı.
Bir çekermiş kendini yukarı,
bir bırakırmış aşağı.

Tabi ya artık halatı tutar olmuş ya !
Artık bilirmiş kendini ya !

"Ahmak Abbas, aciz Abbas, abdal Abbas" dermiş kendine.
Ama bilirmiş, çok çok aciz olduğunu. Ne kadar acze düşer ise, halata o kadarcık tırmanabileceğini...

Sonunda gemiye çıkmış derviş Abbas. Bir de ne görsün !
Aynı kapı, aynı kilit...
Kapı açık... ve içerisi bomboş.

"Madem kapının ardı boştur,  ne için bunca yıl koştur !" diye mırıldanır, derviş Abbas.

Yine seslenmişler Abbas’a;
"Ey derviş Abbas, biz sana anahtarı verdik, ama bu anahtar bu kapının mı dedik. Aç kalbinin kilidini Abbas !"
Bu kapı dünya kapısıdır.
Bu kapı rızık kapısıdır.
Onu zaten Allah sana açmıştır. Sen al bu anahtarı, kalbini aç ahmak Abbas, aciz Abbas, abdal Abbas"

Ârif'tir artık Abbas...! ?

Bilmiştir artık, "vâr" ile "yok"u,
Buldurmuşlar tek hakikat yolu.

Bezm-i elestten bilinir imiş Hakk
Sever imiş meğer her kulunu Hakk

Abbas yıkmış gönüldeki putunu,
Yudum yudum içmiş ilim sütünü.
Gece gündüz arar imiş  yüzünü,
Arar iken bulmuş kendinde Abbas..
Arar iken bulmuş kendini Abbas..
Ah Abbas, arif Abbas, turâb Abbas ...

Hesap bu...sağlamasını sen yap.../Halit Yıldırım

Ümitleri topla

Hüzünleri çıkar

Geceleri mühürle

Geçmişe çek bir sınır

Sonuç; elde var sıfır

Beşle çarp yarınları

Çarpımı maziye böl

Yarınlar maziye bölünmezse

Bir sıfır bir de virgül at hayata

Şimdi artan ümitleri

Ayaz vurmadan elinle kır

Sonuç; sıfır virgül sıfır

Sonra sil kafandakileri

Tekrar başla işleme

Hüzünleri at

Sevinçleri kat

Şimdi topla ne varsa alt alta

Sevinç, ümit daha... eder huzur

Elde var hayat

Dur, bu hesap olmadı dur

Sakın deme ah keşkem 

Yok böyle bir şey heyhat

Yarı masal 

Yarı rüya bu işlem

Sen sağlamasını yap

Hayattan döner her yanlış hesap

Üçle çarp ömrünü

Çocukluk, gençlik ve ihtiyarlık adına

Eşin, çocukların ve kendin için

Sonra beşe böl çarpımı

İstediğini çıkar içinden

İstediğinle topla

İstediğin kadar işlem yap

Bitmez bu hesap

Unutma!!!

Hayatın dört işleminde kural 

Ölüm yutan eleman

Hayaller etkisiz

Mazi hep eksilten bir sayı

Almalı her insan hayatta yaşananlardan

Kendine bir ibret payı

Herkes hesap yapar ama

Zaman da bir hesap yapar

Altüst olur dengeler

Akıbet, perde ardında sır

Sonuç; sıfıroğlu sıfır

Sen uğraşırken bu hay huyla

Zil çaldı bak

İmtihan bitti

Ömür dediğin sanma dipsiz göl

Artık vakit doldu, şimdi öl…

Kapa gözlerini

Dört elif miktarı sus

Gördün mü kağıdın da boş

Yeniden zil çalınca

O zaman uyan

Büyük hesaba koş...

Haydi Abbas, vakit sabah, dur divana...

Haydi Abbas, 

birazcık frene bas

N'oldu hayat yolunda

bunca sene hız yaptın da, 

Bak Abbas,

ya durulursun, 

ya kendini şarampolda bulursun,

tepe taklak olursun...

Allah korusun !

Abbas, 

dur, dur... bas frene

gel sözümü bir kez dinle

biraz durulmayı dene,

Allah büyük de

hadi azıcık da olsa gülümse

Abbas,

Biliyorum kaynıyor için

kocaman bir tandır olmuş yüreğin

Gençsin işte Abbas,

Hormonlarınla gel anlaş

Şöyle uzan bir İzmir'e yavaş yavaş

Kordon boylarında gez dolaş

Ama n'olur bırakma öyle kendini gardaş

Abbas,

Aşkı Mecnûn'a sorma

Onunki başka, onunki ciğer kavurma

Eğer sende de ilâhî rücû ve cazibedârsa

Eyvallah, aliyy'ül â'la

Değilse,

Sen yine de düşme ye'se

Gençsin, haydi hayata bir gülümse

Abbaaas,

Olur bunlar o yaşlarda

Aklın kalır gözde kaşda

Hem bilmez misin

her ilkbaharda

tozutmuyormu kavaklar da

Bak Abbas, söz dinle !

ney boğumlarını üfle

girizgâh yap uşşâk ile

hüzne boğma, hüzzam ile

bâd-ı sabâ estir sabâ ile

Gel karar kıl hicâz ile

Abbas,

biliyorsun değil mi evlâd

Abbas çatık kaşlı demek

Sana aşk gibi gelen acı bir kelek

...

Sen hayatın başındasın

Yirmi yirmibeş yaşındasın

N"olmuş ki kaş çatmaktasın

Yoksa hâlen...neyse Abbas !

Abbas

Su üstüne yazı yazma

Fıtrî ayarını bozma

At bir tokat o günlere

Kapılma sahte güllere

Haydi Abbas 

oldu sabah..

Al bir abdest, dur divana

Aç gönlünü semâlara...

İmân, san'ata bakış ve el-Musavvir...

Modern hayatın sunduğu konfor
içinde yüzerken insanî taraflarının ufalandığının farkında olamıyor, zamanın büyüsüne kapılıyor ne yazık ki insan.

Duygu Topçu ve Kağan Bağcı
çizerlerinden iki çizim... (*)

San'atçı gözüyle bakıldığında modern hayatın gerçekte eleştirilecek ne çok tirajikomik yanlarının olduğu ve gözümüzden kaçtığının farkına varıyor insan.

San'atçı genel geçer perspektifin dışına çıkabilen, dışından bakabilen, gözden kaçanları görebilen, duyabilen, dile getirebilen ve sergileyebilen bir kişiliğe sahiptir.

San'atçının bilinç altının dışa vurumu toplumu bazen alır bulutların üzerinde gezdirir, bazen dışa kaçmış kişiliklerini içeri taşır yerine oturtur.

Bir şarkı, bir melodi, yahut bir ilâhîde ezgilerin peşine takar insanı san'atçı. Seslendiremediğimiz notaların tercümânı olur, duygu çağlayanlarında çağıldar gönlümüz sayelerinde...

Bir çizgi ile karikatürize eder, eleştiri okuyla onikiden vurur muhatabını, ya da tuvalindeki fırça darbeleri ile renklerin dilinden, yahut bir fotoğraf karesinden bizlere göremediğimizi göstermeye çalışır san'atçı.
Hayatın bir çok cephesiyle gizli kalmış yanlarının dışa vurumu san'at dili ile faş olur.

Bazen kelime içinde saklı sırlı tohum, gönül toprağına atılır; şairin kaleminden.

Nakkaşın elinde nakış olur, ebru olur, hat olur, minyatür olur...

"Sânî" ve "Musavvir" olan yaratıcının lütfudur, bağışıdır san'at, san'atçıya.
Ve insana san'at lisânı ile bir şeyler anlatır daima.
Göremediğimizi göstermeye, duyamadığımızı duyurmaya, okuyamadığımızı okumaya vesile olma çabasındadır san'atçı.
Yâ'ni bir nevi "OKU" maya teşvik eder...

Kimi okuyacağız ?
San'at üzerinden san'atçı bakışını; yaratıcının önümüze serdiği ayrıntıları, güzellikleri okumamız isteniyor.

Kalem, kelâm, renk, çizgi, ölçü, âheng, ses, ritim, senkronizasyon üzerinden ve algı kanallarımızı açarak okuyacağız...

Cenâb-ı Hakk’ın el-Musavvir ism-i şerîfi (şekil veren, suretlendiren) san'atçının (farkında olsa da olmasa da) elinden, dilinden, gönlünden de zâhir olur.

Kur'an Allah’ın Musavvir ismi ile ilgili olarak;

"Sizi rahimlerde dilediği gibi tasvir eden ve şekillendiren O’dur. Ondan başka ilah yoktur. O azîzdir ve hakîm’dir" (Al-i imran sûresi, 6)

"...ne zaman ki onu tesviye ettim, onu suretlendirdim, beşer insan haline getirip suretlendirdim.."(Sad sûresi, 72)

"...Sizi, suretinizi güzel yaptı, güzel tasvir etti. ve dönüşünüzde O’nadır." (Teğabün sûresi, 3)

"... sizin özel manada suretinizi güzel yaptı, en güzel şekilde yarattı, en güzel şekilde tasvir etti" (Mü’min sûresi, 64)

"...Allah O’dur ki O Hâlık’tır yaratandır, sonra Bâri’ dir parçaları bir araya getirir başka bir yaratışla yaratır. Sonra Musavvir’dir tasvir eder suretlendirir." (Haşr sûresi, 24)

Allah yaratınca, suretlendirince en güzel şekilde yaratır, en güzel sureti verir. İnsan verilen o güzel sureti  kirletirse, o manevi güzelliklerden kendi kendini mahrum etmiş olur.

Her şeyin "Bir" şeyi anlattığını müdrik olacağız...

Eseri görürken "Müessir"in farkında olanlara ne mutlu...

__________

*)http://www.artfulliving.com.tr/ sanat/ takip-etmeniz-gereken-12-illustrator-i-5342

Sende yazmış sırr-ı "Sânî".../Halit Yıldırım

Ol denilen yerde doğdun, baktığın hu gördüğün hu

Bir nefeslik ömre sığdın, aldığın hu verdiğin hu

Bir ummanı aşka düştün, mecnûn oldun çöller aştın

Bildiğin düz yolda şaştın, koştuğun hu durduğun hu

Yüce kattan gelse ferman, madde mana olur harman

Dertlerine bulsan derman, bulduğun hu sorduğun hu

Gönül benzer dertli neye, O da hasret kaldı suya

Yaralara merhem diye, sardığın hu sürdüğün hu

Gönül deyip geçme sakın, sana uzak Hakk'a yakın

Gülistandır iyi bakın, durduğun hu derdiğin hu

İnsan isen oku seni, âlem sende gizli yani

Sende yazmış sırr-ı "Sânî", gittiğin hu vardığın hu

Kalkar hicap çıkar mana, ayan olur her sır sana

Sen bir yana öz bir yana, saçtığın hu dürdüğün hu

Dünya sana iyi misâl, döne döne bulur visal

İster düş de ister masal, sandığın hu kurduğun hu

Gurbettesin gurbettesin, makamına hasrettesin

Bir devran-ı fetrettesin, vardığın hu erdiğin hu

Deme sakın ha sana ne, ecel gelir ol hânene

Nâdim olup şu sinene, bastığın hu vurduğun hu

Hannâs:Şeytan, isyan ve inķâr ahlâkı...

Akıl, yaratılışı gereği dur durak bilmeden sürekli çalışır üretir,  gâh düşünceye takılır gâh hayallere, bir dem olur mazidedir bir dem olur âtîde.

Şeytanın en kolay tasarruf edebildiği mevhumlara veya mefhumlara gark olabilendir akıl...gördüğü, okuduğu, düşlediği, geçmiş yahut geleceğe dair şeylere "menfi" yaklaşımlar, "isyan ve inķâr ahlâkı"na temayüller, ego tarafından şeytana ipotek edilmiş aklın ipuçlarıdır...

Spektrumun solu böyle.

Sağına geçmek için "müsbet" yaklaşımlar gerekir, "hamd ahlâkı"na, şikayeti terk etmeye, razı olmaya "besmele, hamdele ve salvele" ye
(Bismillahirrahmanirrahîm. Elhamdulillahi rabbil alemîn. Vessalatu ve’sselamu ala seyyidina Muhammedin ve ala alihi ve sahbihi ecmaîn ) yöneliş, ipoteği kaldırmak için; hür, selim ve kâmil aklın galebe çalması için mutlak gerekliliktir.

Şeytanın tuzağından ve akla tahakkümünden kurtulmanın reçetesi; aklı, menfiliğin tefelluc halinden çıkararak müsbete erdirmek, anarşi halini lağv etmekten geçer.

Menfiyi müsbete tahvile gelince:
Tefekkür; gafleti izâle eder, tezekkür; müzekki-i nefs (nefsi temizlemek), teşekkür; "münkir'in ni'met" i izâle eder:
Buna sabahın seherinde bir terkib ile başlayıp, sabah ve akşam olmak üzere iki terkibe çıkmak, "hannâs" ın tasfiyesi, mevhumların tahliyesi için başlangıç olarak yeterli olsa gerek.

Mevlâna derki: “Şeytanı görmedinse kendini gör !”

Şeytanın kendisi bir cesed ile görülmez. Nas sûresinde bahsi geçen “Hannâs” olan şeytanın, hem cinlerden, hem de insanlardan olduğunu dikkat çeker.

“Hannâs, kirpi gibi kâh başını çıkaran, kâh büzülen anlamındadır. Şeytanın kalbe saldırması buna benzemektedir.” der Mevlâna.

Evham, yâ'ni olmayacak bir şeyi olur zannı ile takmak, bir diğer ifade ile takıntı, hannâs kaynaklı, Kur'an ahlâkına muhalif yaşamanın sebep olduğu batınî bir maraz olsa gerek.

Takıntılar(*), boş durması muhal olan aklın, fıtrata münasip iştigalinin hannâs kaynaklı kayış atması sonrası, ham hayal ve evhamlarla meşguliyetidir.

Hannâs, hunus eden yani Allah’ı anmaktan uzak duran kimse demektir.

Hannâs sıfatı, şeytana ait olup vesvese ve evhamlarıyla insanın aklını ve fikrini boş şeylerle meşgul eder. Allah anıldığında kaçar, fırsat buldukça yine musallat olur.

Allah’a sığınan,  nefs ve şeytandan firar etmeyi imân ve iradesi ile başarabilen kimse, hannâsa takılmaz, mevhumları takmaz vesselâm.

__________
(*)"Takıntı:
OKB (Obsesif-kompülsif bozukluk), uzmanlarınca özetle şöyle ifade ediliyor: insanları düşünce ve davranışlar döngüsüne ve tekrarlara tutuklu hale getiren, kontrol edilemeyen ve stres yaratan düşünce, korku veya görüntüler (obsesyon) nedeniyle huzursuzlukla seyreden bir hastalık.
Bunun sonucu ortaya çıkan anksiyete bazı kalıp düşünce ya da davranışları acilen uygulama ihtiyacına (kompülsiyon) neden olur. Takıntı haline gelen düşünceleri önlemek ya da akıldan uzaklaştırmak için başvurulan, sürekli tekrarlanan sayı dizileri gibi."

Kırk yama, kırk dost..

Kırk yama ile yamandı nefsim

Söktüm olmadı diktim olmadı 

Yırtık pırtık gezdirdim durdum

Ölçtüm olmadı biçtim olmadı

Bin niyet ettim yamalamaya

Düştüm yollara vardım ellere

Çürük ip, kırık iğne bulmaya

Bin bir parça yamalık almaya

Söyleyip dilenip avuç açmaya

dilim de yetmedi elim de varmadı

Dua ettim dedim ki; çok şükür

Ey nefeslerin ve nefsin sahibi

Kırk yamalı kırık bir nefsim oldu da

Bu dünyada, dünyalık ne kırk dostum

ne de kırık dostum olmadı

Üstümdeki kırk yamaya baktı hepsi de

Dudak büktüler çekip gittiler.

Gönlüme giren de olmadı

Gönül haziresindeki hazineyi

Bilen de gören de soran da olmadı...

Kim bilir hangi dost kabrimi yoklar.../Halit Yıldırım

Âkıbet demişler sona, bilinmez. 

Bir perde ardında saklıdır bekler. 

Dikilmiş perdeye meraklı gözler, 

Kim bilir ki yarın ne görecekler? 

Yol alır dünyada ömür araban 

Esersin yağarsın sen de bir zaman 

Her şey tıkırında sandığın bir an 

Düzenin bozulur ansızın tekler 

Bekleyiş sonsuz bir ufuk misâli, 

Yaklaştıkça kaçar hemen hayâli, 

Bir tohum gibidir dünyanın hâli, 

Tohum çatlamadan açmaz çiçekler. 

Dünya şarkı söyler gitme kal gibi 

Mala, mülke, sonsuz zevke dal gibi 

Örter çirkinliği gece şal gibi 

Karanlıklar hangi günâhı saklar. 

Yıllar, saçlarımı ağartan yıllar, 

Sizin eseriniz alnımda yollar, 

Avutmuyor beni yalancı fallar, 

Her zaman umudu umuda ekler. 

Doğru tek, değişmez, değişse zaman, 

Saatler tak diye durduğu bir an, 

Dağılır âtîye çöken bu duman, 

Fallar susar dile gelir gerçekler. 

Âkıbet olur ya hayır ya da şer 

İçimde hep o ses bana şöyle der: 

Gelince sorular ikişer üçer 

Sevabım cürmümü ne kadar aklar?... 

Dostlar beni kara toprağa gömer 

Gelir börtü böcek cismimi emer 

Muazzeb ruhum bir Fâtiha umar 

Kim bilir hangi dost kabrimi yoklar.... 

Gönül tahtı nedir biliyor musun ?

Ey insan,
Gönül tahtı nedir biliyor musun ?

Yoksa tahtını dünya tahterevallisinde mi kurdun, bir aşağı bir yukarı.

Tahterevalliye bir sen sığarsın bir de rakibin. Bilek güreşi yapar gibi güreşirsin. Bir kalkarsın bir inersin; bir yükselirsin başın göğe erer, bir alçalırsın toprakla bir...
"Gâh çıkarım gökyüzüne seyrederim âlemi
Gâh inerim yeryüzüne seyreder âlem beni" dersin Seyyid Nesîmî gibi, belkide ne dediğini bilmeden bindiğin tahterevallide.

Gönül bir büyük şehir ki manâsı çok derin, misâfiri çok "Ekâbir". Misâfir için her dem pâk tutulası gönlün tahtı ise zümrüd, zeberced, elmas ve daha nice mücevherât ile süslü.

O gönül ki, engin deryâ, sırlı ayna... o gönül ki; tevhîde mahya, hakîkate ayna..

Gönlü müşevveş (karışık)lıktan âzâde kıl ki, cân cânânı bilsin ve bulsun.
O zaman baş gözünle halkı, gönül gözüyle Hâlık'ı görürsün.

Gönül gözü kör olanın gönülden haberi olur mu ?

Gönül bir bahçe ki, orada ilim nehri ile sulanan ma'rifet meyveleri yetişir. Onlar dostlara ikrâm edilir.
Amma ve lâkin, o münbit toprakta ayrık otlarını da her dâîm ayıklamak gerekir.

Hâni gönül kuşu tabîri vardır. Uçurur şâir.
Gönül kuşa benzer, uçar daldan dala, ancak rotası hiç ve aslâ şaşmaz. Zira gönül, gönlün sahibi iledir, O'na tahsis olunmuştur.

Tevhîd tacı gönül tahtında bulunur, başka yerde; akılda, fikirde, dışarda değildir.

Gönül; hoşu da, boşu da bilir. Gönlün hükmü ise dil olur dillenir. Gönülde olan söylenir.

Gönül kâinatın "Mâlik"inin gözetleme burcudur.

Gönül ariflerin seyahatnâme yazdıkları Padişah yurdudur.

Arifler cahile seyahat notlarını aktarırlar idrakleri ölçüsünce.
"Her şey bir şeydir, Cahil hiç bir şey değildir" buyurur Fahr-i Kâinât(s.a.v).
Cahil bilgisi olmayan değil, kendi özünü, hakîkatını bilmeyendir.

Gönül mü'minde Kâbe mesabesindedir. Gönülde aşk ile yüzüstü sürünerek tavaf edilir. İhram giymeden olmaz tabiki...âşığın ihramı Hakk'ı batıldan ayırmaktır...
Sonra gönül Kâbesinden taşlar toplanıp Batn-ı Arafat'taki gibi atılmalıdır. O atılan taşlar ki; her tür evham, vesvese, şeytânî dürtü, duygu ve düşüncelerdir. Fikir yolağında Sefa ve Merve gidiş gelişleri günâhlardan pişmanlık ve Hakk'a sığınma gidişleri olsa gerektir.

Gönül çerağınının aydınlığı "göklerin ve yerin nûru Allah"dandır (*)

Ey insan böyle bir gönül ara, bul ve gönül tahtının dibinden ayrılma, sabit kadem kıl otur.

Ve sen sen ol, aslâ ve kat'â gönül kırma, kırdığın sana göre görebildiğin şişedir, kırdığın şişe olsa da içindeki saçılıp dağılır unutma !

Hakîkat ehli der ki;
"İncinme, incitme"
Her ikisinde de işâret edilen gönüldür değil mi ?

Ve bu bâbda hulâsa-i kelâm,

İbrahim Hakkı Erzurumlu der:

"Cihan bâğında ey âkıl, budur makbûl-i ins ü cin,
Ne kimse senden incinsin, ne sen bir kimseden incin !"

Alvarlı Efe M. Lutfî de der ki:

"Âşık der inci tenden 
İncinme incitenden 
Kemalde noksan imiş 
İncinen incitenden... "

“İlk dersi incitmemek, son dersi incinmemek olan mânevî tahsil hayâtı"mızın sürekli olması niyâzıyla...

__________
(*)Nûr sûresi, 35. Âyet: "Allah, göklerin ve yerin nurudur. O'nun nurunun temsili şudur: Duvarda bir hücre; içinde bir kandil, kandil de bir cam fânûs içinde. Fânûs sanki inci gibi parlayan bir yıldız. Mübarek bir ağaçtan, ne doğuya, ne de batıya ait olan zeytin ağacından tutuşturulur. Bu ağacın yağı, ateş dokunmasa bile neredeyse aydınlatacak (kadar berrak)tır. Nur üstüne nur. Allah, dilediği kimseyi nuruna iletir. Allah, insanlar için misaller verir. Allah, her şeyi hakkıyla bilendir."