'Semâ’da değildir “gel”dedir hüner
Yunusça kendini “bil”dedir hüner.
Söz vardır kırılır onunla gönül
Yılanı cezbeden dildedir hüner
Yol vardır şaşırtır düzde yolcuyu
Maksuda vardıran yoldadır hüner
Gözyaşı harcanmaz her vara yoğa
Nârını söndüren seldedir hüner
Deryalar ne kadar azgın olsa da
Dalgaları yaran 'sal'dadır hüner
Ne isim ne cisim hepsi de boştur
Zikrullahı vuran soldadır hüner
Kula kulluk eden uçsa kul değil
Hâlika kul olan kuldadır hüner
Keramet şakıyan bülbülde değil
Aşkıyla yandıran güldedir hüner
Gelip geçicidir alevin harı
İçli içli yanan küldedir hüner
Perdeler aralar gözler bilirim
Gözlere göz olan hâldedir hüner
Kolaydır hamura şekil vermesi
Demiri yoğuran eldedir hüner