Kırk yama ile yamandı nefsim
Söktüm olmadı diktim olmadı
Yırtık pırtık gezdirdim durdum
Ölçtüm olmadı biçtim olmadı
Bin niyet ettim yamalamaya
Düştüm yollara vardım ellere
Çürük ip, kırık iğne bulmaya
Bin bir parça yamalık almaya
Söyleyip dilenip avuç açmaya
dilim de yetmedi elim de varmadı
Dua ettim dedim ki; çok şükür
Ey nefeslerin ve nefsin sahibi
Kırk yamalı kırık bir nefsim oldu da
Bu dünyada, dünyalık ne kırk dostum
ne de kırık dostum olmadı
Üstümdeki kırk yamaya baktı hepsi de
Dudak büktüler çekip gittiler.
Gönlüme giren de olmadı
Gönül haziresindeki hazineyi
Bilen de gören de soran da olmadı...
