Muhtaca muhtaç olma...

Bu saltanat, zevk u sefa, bil ki sana da kalmaz
Sırça köşkünün camına, taş değer elbet bir gün
Bu diyardan gittiğini, bil ki duymayan kalmaz
Güvendiğin dağlara, karlar yağar elbet bir gün

Ne esiri tâc u taht ol, ne muhtaca muhtaç ol
Bir gün mîrâs olacağı, şol dünyayı neyler ol.
En mühim tâc u taht imiş, lutf-ı Yezdân'a kulluk
Dünyanın mal u mülküne, asla meyletmeyen ol.

★

“Gönül ne arzü-yı câh ider ne tâc u taht ister
Reh-i himmette ancak kalb-i nerm ü pâ-yı saht ister. “ (Nâbî)

(Gönül ne rütbe, ne taç ne de taht ister.
O gayret yolunda yumuşak bir kalp ile sebat eden bir ayak ister)