gün gelir de
hayat öğretir insana
hayatı...
ne idim ne oldum
dedirtir...
yerken insan
bir yandan hevesle dünyayı
yer de, çiğner yutar aslında
yavaşca insanı...
omuzlar çöker
gözler nemlenir...
bir zamanlar
dimdik olan başlar eğilir
taşıyamaz omuzlar o başı
ve başlar
boşa geçen ömrü
kurtarma telaşı...
mazi an olur
an ise heba...
bir ömür çekilirken hesaba
fragmış abaymış umura gelmez
hepsi atılır bir bir kenara...
ah ile vah ile
dövünse de insan
ne kış geçer
ne ilkbahar başlar
ne de gelir nisan...