Komşu-momşu, gelen giden, hayırlı olsun, hoş geldiniz diyen yok...
Bir süre sonra şehri ve semti iyi tanıyan bir tanıdığı gelir, nine şehrin ve semtin insanlarının davranışından hoşnut olmadığını dile getirir...tanıdığı nineye;
-Bu şehirde insanın değeri eşyası ile ölçülür. Sizin eşyalarınız kamyondan indirilip eve taşınırken balkondan/ pencereden bakıp eşyalarınıza göre size kıymet biçmişlerdir, der.Nine bunu bir kenara yazar...
☆☆☆
Bir gün bir ahbabı;
-Cemre hanım, bugün öğlen sonu sohbet toplantısı var, sıkılma evde, sen de buyur, diyerek davet eder.
Nine saati gelince davete icâbet eder, konu
döner dolaşır eşyaya gelir... misafirlerden birisi; "halıları, koltukları yeniledik" der, bir diğeri; "avize, gümüşlük, kristaller"ine lafı getirir..
Nine tetikte, lafa girer;
-Ya Hu bir dakika beni dinleyin, eşyasına göre insanlara değer biçmeyin. Biz buraya insanları görmeye, onlarla konuşmaya geldik. Halıyla, vazoyla, kristalle konuşmaya, onlarla görüşmeye gelmedik ki.
Uzanır sehpadaki kristal şekerliği eline alır, der ki;
-Benim memleketim göl kenarında, kıyısı kum dolu, bu övünüp yarıştığınız kristaller o kumdan yapılıyor değil mi, kumla niye övünüp hava atıyorsunuz birbirinize, istiyorsanız size bir kaç çuval göndereyim...