"Sen"i çok sevmenin
ve "Sana" ulaşmanın yolu
"Seni" nefsimizden öte
sevmekten geçiyormuş...
Visal,
Senin yolunda yürümek,
huyunda erimekmiş...meğer !
Darda kalanın imdadına yetişenin,
Zor anlarında insana uzatılan elin,
sahibini de artık biliyorum !
Onlar muhtaca
el uzatmazken,
âcizi seyredip
kıllarını kıpırdatmazken;
bir "Sen" vardın,
yanlarında ve yâdlarında...meğer !
Hak vergisi şefkatinle
gönül kapısını insana açan,
"Sen" din "Sen" !
Ey âlemlere rahmet,
ey "sıfât-ı kâmile"yi câmi,
ey “Ehad” a has kul olan...
☆☆☆
Ey çıkmaz sokaklarda
yollarını kaybedenlere yol gösteren,
Sabahı olmayan karanlık gecelerin aydınlığı,
Dinmez ıstırablar içinde kıvrananlara derman sunan refakatçi,
Huzur arayan gönüllerin tabibi...
Bir Sen vardın her anında,
muhtacın yanında...
Neydi sebebi
bu müstesna sevginin ?
Şimdilerde anladım...!
Meğer..!
☆☆☆
Ey yüceler yücesi !
Ey Kibriya sahibi !
Ey Sübhan, Hamid, Mecid;
bütün sevgileri,
bütün güzellikleri,
âlemlere rahmet olmayı,
Bir ve tek O "has" kuluna;
Ahmed-i Mahmud-u
Muhammed Mustafa(s.a.v)'ya
verdin de
Ne güzel ettin...