Kimi insan ile yola çıkılır
Zirvelerden âlemler seyredilir
Kimi insan ile yoldan çıkılır
Anca bataklıkta debelenilir
Kimi insan curuftur kimisi bakır
Kimisi katışıktır, kimisi sâftır
Kimisi gümüş gibi kimi altındır
Kimiyle yol yürünmez yolda bırakır
Kimi insan sâdıkane yâr olur
Her yaraya merhem olur ondurur
Kimisi var yılandan beter olur
Zehir gibi, gül yüzünü soldurur
İnsan sarrafı ol, insanı tanı
Deme, hepsi insan değil mi, yâni
Kimisi zehredip durur dünyanı
Kimi de var inşa eder ukbanı
Ey insan, dünyadan geçen yolcusun
Yol arkadaşın, "insan"lardan olsun
Tercihin, talebin ne ise o'sun
Ya meyveli ağaç, yahut odunsun
Dünyâ bir hân idi, sen misafiri
Sunuldu balı, ağusu, kefiri
Herkes kondu göçtü; mümini, kâfiri
Kimi gübre götürdü, kimi safiri