Hayâl ve Hüzün...

 

Hayâl ülkesi ?

Orda gömülüdür;

hayaller

mutluluk,

Neş'e, küllenmiş hatırât...

Uykusuz geceler,

Kabarmış gönül

Hiç sönmeyen sigara

Ümitler...

Hayâl ülkesi...

Mahzunlar için

Sonbahardır 

Hazandır

Rüzgarlara kapılan

Hazan yapraklarının uçuştuğu

Buruk acıların atmosfere üflendiği

Bir kaf dağı ardındaki belde...

Bana ne ey Hayâl ülkesi 

bana ne der kimileri !

Şen ve şakrak

göğe yükselen kahkahalardan...

Avare dolaşanlardan

Kumlara yazılan yazılardan

ayakları okşayan

dalgalardan

Bana ne derler !

O ülkede...

Hüznü

Mahzunluğu seçenler

İmkânsız kıvılcımların tutuşturmasıyla

Kor ateş olanlar

Külü zamana savrulmuşlar

Gönüle düşen kıvılcımla

Yanmış kavrulmuş

Küle dönmüş 

Mevcudu bitiresiye yaşamış 

niceleri var...

Bahtı karalara

Taksim olmuş bir hüznün sahibleri var...

Hem de tâ ezelden...

Hayâl ülkesi !

Bir yanda

Çetrefilli dünyanın

Hayaller mezarlığı,

Ötede küllerden inşâ edilmiş 

Bir kalenin krallığı ...

Ve;

İsabetin kader olduğu

Evveli ahiri bir olan ülke

Talih kuşunun ülkesi belkide

Orada

Hüzün mahkûmu da var

Gözyaşları ile

hüzün hamurları yoğuranlar da...

Huzuru huzurda yaşayan,

mütebessim sakinleri de var 

Eyvallahın idrâki içinde olanlar var 

 

Ey hayâl ülkesinin sultanı

Azîzsin hem müşfik

Hem cömert, hem adil...

mukadderi makbûl bilenler

Kadr u kiymetini bilmez mi acep ?

Bilmezlere yazıklar olsun !

Bilenlere selâm !