Siyah ve beyaz: Ak güller kara güller…

Siyah beyazlı yıllar

Kara ve ak günler...

Mazide kalan günler.

"Gül"den bahsetmiyorum

Kastım "gün"ler

Ak günler, kara günler...

Hem her günümüzde 

ak ile kara iç içe

ardışık, peşpeşe...değil mi?

Hani hafakanlar basar kimi gün

Kalp sıkışmış kafesinde

çırpınan minik bir kuş gibi...

Ardındaki huşu ve huzuru

Nazar değmesin diye saklar gibi

Hem

Her gecenin sabahı yok muydu ?

Ak günler kara günler,

Kara güller ak güller

Siyah ve beyaz...

Rengâreng gülşen de !

Hem 

Beyaz safiyet değil mi ?

Kara da zulmet !

Ey gülşen !

Beyaz güllere yakıştı mı sence,

kara gül ?

Sanki 

gülşene ait değilmiş gibi,

genleriyle oynanmış gibi,

yapay duruyor, naylon gibi,

sizden değilmiş gibi...

Aydınlıkmış beyaz ve karanlık siyah;

biri sevap, ötekisi günah...

Bir gülşenki rengârenk

Özü mü ? 

İki renk !

Siyah ve beyaz,

ak ile kara !

Sükûnet ve kaos.

Rahmet yahut zulmet !

Ak günler, kara günler

Ak güller, kara güller

Hayır hayır

"Geyvenin gülleri" değil

Ak güller ak günlere

Karası karanlığa, öteye

Hem
ben vazomda kara gül olsun
istemem ki !

Zibillikte yetişeni neyleyim...
Ziftin zifiri ile kaplanmışsa
beyaz gül,
neyleyim !