insan insana külfet mi olurmuş
şayet elde avuçta imkân var ise
hacet kapısı her dem ele geçmezmiş
mücbir bilmeli icabet edilmeli talibe
dost dosttan diler, hiç ictinab etmez
meğer ki mevkidâr nânkör olmaya
kişi dün acûz olsa imdi muktedir
meğer acz vakitlerini hiç unutmaya
mevkiler bakîdir, şahıslar muvakkat
güneş doğup batıyor, geçmekte evkat
ehem ne, mühim ne, ya acil ne, tehir ne
mazîde süklüm iken, aceb imdi ucb niye
eyyâm-ı mevkî geçmemeli böyle âlâyış ile
umûr-i âmme içündür değildir eyyâm-ı hâliye.
