Karanlıkları dağıtan güneşe bir bak,
neler neler söylüyor...
Dün geride kaldı,
bugünü de harcama diyor...
Karanlığın eceli
gün doğunca geldi,
uyuduğun yeter,
uyanma vaktidir artık dedi...
Nûr zulmete galebe çaldı,
ve gizli açığa çıktı,
Varlık ayân beyân meydanda işte...
His ve hayal âlemi,
mantık ve gerçekliğe yerini terketti
yeryüzünde...
Ya sen !
sabaha çıkamadın daha.
Hayal âleminin dalgaları,
akl-ı insânîye galebe çalmış...
Bak güneş tepede, gölgeler kısalmış...
Ve sen,
hâlen gündüze erişemedin...
mehtabın sunduğu hayalin peşindesin.
Şafağın sökmedi mi hâlâ ?
