Aşkı yazan kalem, kırıldı ezelde
Sen değil, "O" yazdı aşkı, ey kul
Ruhlar, peyder pey yeryüzüne indi
Ruh rabbin emri değil mi, ey kul
Ya Hu ! ete kemiğe sevda mı olur
Mangal ile şiş ancak mideni doyurur
Rahmeten-li-l-âlemin'i, Rabbin duyurdu
Habibimi seven beni sever dedi ya, ey kul
Aşk bir yazgıdır ezelden takdîr
Kula değil ma'bûdadır, aşk-ı cevahir
Mücevherin kadrini, cevahir fürûş anlar
Cevahir fürûş Resul'e uydun mu, ey kul
Keçinin gözü, her dem taze sürgünde
Kartal, semiz tavşan arar yerin düzünde
"İnsan" ki ete tapmaz, gözü semâda
Gönlünü aç semâya, temâşâ kıl, ey kul