İnsan bu !
Makina değilki azizim…
Ne çelik,ne demir, ne platin
Et ve kemik, biraz kas, biraz sinir ve saire...
Kimi zaman pür neş’e
Bazı bazı hüzün ve keder…
Her gece, karanlık şafağa koşar, ve her gün, güneş guruba...
Ne ilelebet karanlıkta kalır insan, ne sürekli aydınlıkta...
Hayat bu…
Yokuşu, inişi, düzlüğü içiçe, yanyana…
Bazen bir an bir asır, bazen seneler bir an gibi
Bazen etraf sessiz ve ıssız, bazen iç âlem sürüden de kalabalık…
Kendi iç âlem hapishanesinde mahkûm vakitlerden,
Kendiyle görüş gününü kaçırır bile insan…
Evet evet
O sensin işte
Senden bahsediyorum
Hayat penceresinin parmaklıklarından dışarı bak
Göreceksin...
Kuşlar cıvıldaşıyor, çiçekler renk yarıştırıyor işte…
Çocuklar oyuncakları ile mutlu mes’ud…
Ve sen
Dünyanın, hatta kâinatın yükünü yüklenmiş
Hamal gibisin sanki…
Sana öyle geliyor !
Değil mi ?
Yok yok, aslı öyle değil…
Çık o hücrenden
Unutma!
Her gece, karanlık şafağa koşar, her gün güneş, guruba
Ne ilelebet karanlıkta kalır insan, ne sürekli aydınlıkta ...
Hayat bu…
Yokuşu, inişi, düzlüğü içiçe, yanyana…
Bazen bir an bir asır, bazen seneler bir an gibi.
Bazen etraf sessiz ve ıssız bazen iç âlem sürüden de kalabalık…
Gelmedi mi o gün hâlâ ?
Çık kabuğundan, kendindeki güzeli ara:
Damar damar, hücre hücre…
Hor bakma kendine, böyleyim işte deme...
Çaresi sende...!
Hadi aç baharın esintilerine göz kapaklarını...
Nevbaharın bahçelerinde
İlkbahar coşkusuyla neş’elen.
Evreni kucakla, içindeki muhabbet denizine dalıver...
Şarkılar türküler söyle...
Hayat bu…
Zor zamanları da olur insanın, ki;
Öğretir hayatı, ders veren bir öğretmen gibi...
Kendini kendine tanıtır
Ve
Acıları tatlı kılar
Karanlıkları kovar.
İşte o vakit
İç âlemine güneş daha bir aydınlık doğar...
Hayat bu…
Yokuşu, inişi, düzlüğü içiçe, yanyana…
Bazen bir an bir asır, bazen seneler bir an gibi
Bazen etraf sessiz ve ıssız, bazen iç âlem sürüden de kalabalık…
Hayat bu…
Hangi gece sabaha çıkmadıki !
Ve unutma:
"Şüphesiz her zorlukla beraber bir kolaylık vardır."(*)
____________
(*) İnşirâh sûresi, 5.