Yakamoz ve mehtap...

İşte şurada !

Bahçesine reyhan kokusu sinik 

sundurmalı ev.. !

Cumbasının arkasında ise

sırlanmış muhabbet !

☆☆☆

Ve mehtabı mutlandıran 

yakamoz...
Biri; ay ışığı ki,
güneşten aldığını yansıtmada...
Ötekisi yağ yakan kandil gibi
ışık saçan tek hücreli Noctiluca...
Bu ışıktan nazireye

şahit olan yıldızlar,

burukca imrenip tebessüm etmede...

☆☆☆
Ve tan yeri ağarırken:

Sabahın içine sızan güneş...

Kısalır da kısalır 

uzamış gölgeler...

Ve gün gibi aşikâr gerçek

yalancı hülyaları huzurdan kovar...

Akşamı iple çeker saatler;
tik-tak, tik-tak 

rakamları bir bir adımlar ...

☆☆☆
Bahçedeki şadırvan

hayat akıtır avuçlara...

Bir an gibi geçen koca ömür 

sanki koşar adım
bir uctan öteki uca...

Ve:
Tüterken 

titrek dumanıyla bir baca...

Isıtır yürekleri masalcı yaşlı bir dede 

çocukca...
torunlara uyutmaca !