Ma'küle câhil başına "tâc" giyse…

Ma'küle câhilin başı semâya erse
Akl-ı selim bilir ki pâyesi siccîndir
Muktedirin iki sözü geçmez akçe ise
Mazlûmun bir Rabb'i var ki, el Müntekimdir

Menâfi-i âmmeyi düşünmeyen adem
Kesrete dalıp vahdeti unutan adem
Dalacak idiysen, böyle kesrete mâdem
Ardındaki Vahid'dir,  payandasız olmaz

Azı çok edendir Allah hakîkat budur
Nân-kör dama çıkar basamağı unutur
Hep damda kalınmaz bir gün inişi olur
Tarihe bir baksan, zirveler dolu nân- kör

Sırat-ı müstakimi boşa mı okudun
Kec-külâh oldun münhani bir yol tutturdun
Tâc-ı tâhtı buldun yoksa mecnûn mu oldun
Yoksa sen de haccaclara halef mi oldun 

Eğer kesret kıymetliyse kumdan çok ne var
Kumdan saray yaptırmaz mıydı firavunlar
Ve mücevher biriktirir miydi karunlar
Tac ü tahta taparlar, nefse mahkumdurlar

Ey nefse yenik sahib'ül ervah, kulak ver
Allah'tan kork, gönlündeki mel'una yol ver
Sürersin saltanatı da, nereye kadar
Mazlûma iğne, sana çuvaldızlar batar

Hâdim-ül hayr olmalı, şu fani âlemde
Şerîre bend olmalı, imkân varken elde
Gönül abdestini al istiğfar gölünde
Berzâha geçerken, bunlar kalacak elde

Bu da geçer Ya Hû !