Bir adam vardı,
açıktı kitabı,
isabete "Hay Hay"
Eyvallah derdi...
Kırmıştı çemberi
Yırtmıştı kefeni...
Aklını emîne vermiş
Nefsini yere sermişti...
Dünya ayağı altındaydı
Hür âdemim demişti...
Özü gül-i zâra âşık
Gönlü lâlezarla komşu
Fanilere mütebessim
Hâmanlara mütekebbir
Huzura nazır
Muhalife münâzır idi...
Biri de vardı ki
giderken "bye" derdi...
Dürmüştü kitabı
Ve sırtlamıştı hatabı...
Zamanı iplemez
Kural nizam dinlemez
Yarasa tiyniyetli
Gün doğumunu hiç sevmezdi...
Gecelerin âşığının
Tek ışığı mehtaptı...
Elinden hiç düşmezdi
Küflü mantar bulaşığı
Sapı kırık kaşığı...
Bindi bir gün takaya
Dünya kaldı bakaya
Pupa yelken yol aldı
Deryada dona kaldı
Göğsü boydan yarıldı
Gülü soluktu...
Dikenler köksüz
Masalar öksüz
Hanesi damsız
Âlem adamsız(!) kaldı...