Çocuk bir yaşını geçip nesneleri ve objeleri ayırd edecek idrak düzeyine geldiğinde, diş hediği pişirilir, eş-dost çağrılır, hediğe davetli olanlar hediyeler getirirlerdi.
Yere bir sergi serilir, çocuk ortasına oturtulur, önüne çeşitli eşyalar objeler konulurdu; Kuran-ı Kerim, kalem, tarak, ayna, makas ve saire.
Çocuk ilk olarak elini neye uzatır da eline alır onunla ilgilenirse o eşya (şey) ile özdeş bir mesleği seçecek denilirdi.
Tarağı seçerse berber, makası seçerse terzi gibi....
☆☆☆
Çocuk bir kaç yaşına gelince ve kendine göre tanıdığı büyükleri arasında rol model oluşturunca:-"Büyüyünce ..... olacağım" demeye başlar.
Yahut büyükleri sorarlar:
-"Çocuğum, hadi söyle, büyüyünce ne olacaksın ?"
Çocuğun her bir dönem bir başka cevap verdiği de olurdu.
Cevaplar çocuğun hayal gücüne, sosyo-kültürel çevresine göre çocuktan çocuğa çok farklıdır.
Çocuğun olmak istediği şey, yaşı ilerleyip de yeni bilgiler edindikçe, ufku farklılaştıkça, yeni çevreleri tanıdıkça değiştikçe değişebilir.
☆☆☆
Biyo-psişik bir bütün olarak çocuğun gelişimi ve sonrasında insanın tekâmülü göz önüne alınarak, hem beden hem de ruh sağlığı açısından yapılması gereken şey, onun sadece bedensel tarafı ve mesleği, kazancı ve/veya sosyal statüsü tarafına yatırım yapılırken, şahsiyyet gelişimi ve ilim ve irfân sahibi olması için de yapılması gerekenler göz ardı edilmemelidir.Bunun için de en az dünyalık kadar hatta daha fazla titizlenmek gerekir, eğer çocuğun sağlıklı ve zinde, akl-ı selim, dünyası ve ukbâsı mamûr bir "insan" olması isteniyor ise...
☆☆☆
İnsan, pozitif ve negatif yönleri yapısında bulunduran insan...temayülleri çeşitli olan insan...İnsanın kaderi, diş hediği töreninde seçimi ile ne kadar ilgili bilinmez ama akıl baliğ olduktan sonraki kişilik ve tercihleri arasındaki ilgi ve ilişkiye göre bir yola giriyor olsa gerek...
☆☆☆
Büyüdüklerinde de bebekçe tercihlerinde halen ısrarcı olanlar vardır belki !