Aklını yele vermiş nasıl da savurur
Sanır ki bu dem ömr ü billah yürür
Ve günü gelir... hararetten kavrulur
Açmış bağrını ayaza yiğitlik eder
Sanır ki semtine hiç uğramaz keder
Acize sırt gösterir hâkime ovuşturur el
Ve o gün gelir...yerinde yeller eser
Uyruğu sürü kişiliği zahir
Lisânı öküzce mekânı ahır
Bir ah isabetiyle çekince kahır
Tek arzusu ot-saman olur ila ahir
