An içinde olamamak, yahut geçmiş ve gelecek arasında düşünce aleminde seyâhat etmekten "an"ı farkedemeden yaşamak…
An üzerine odaklanmayı ve dikkati sürekli dağıtan olumsuz düşünceye temayül ile yaşanan düşünce âlemi gidiş-gelişleriyle zihnin meşgul oluşu.
Odaklanamamak, anda yapılan işin ve/veya hâlin farkında olamamak…
Aynı zamanda anı kaçırmak; hâtta sokağının, semtinin, ülkesinin, dünyanın, evrenin farkında olmadan anın içinden geçip gitmek…
Elindeki oyuncağa, oynadığı oyuna ne kadar odaklanıyor çocuklar değil mi !
Oyunun içinde eriyor, kaybediyor kendini, eritiyor benliğini, oyunun bir figürü oluveriyor…etrafında kıyamet kopsa umurunda değil adeta.
Bistamlı Bayazıd'a hamledilen bir menkibe ne güzel bir öğreti:
Beyazıd-ı Bestami hz.leri murakabeyi bir kediden öğrendim diyor…
Evet kedi avına öyle bir odaklanır ki başka hiç bir şeyi görmez.
Bir kedi fare deliği önünde kulaklarını, bıyıklarını, kuyruğunu hiç kıpırdatmadan; donmuş/cansız gibi, bir heykel gibi odaklanır, ve uzun süre bu hâlde farenin delikten çıkmasını bekler.
Hz. Ali (r.a)’nin baldırına savaşta bir ok saplanır. Oku çıkarmak için uğraşılır, ancak çok acı verdiği için çıkarılamaz.
Hz. Ali:
-Namaza durayım o hâlde çıkarın, der… Nafile namaz kılarken secdeye kapanınca, oku kuvvetle çeker ve çıkarırlar. Hz.Ali namazdan selâmlayınca:
-Çıkardınız mı ?, diye sorar,
-Çıkardık, derler.
Odaklanmak işte böyle bir şey olsa gerek değil mi ?
Evet, odaklanmak, işin ehli olmak, samimiyetle kendini yapacağı eyleme vermek...
Yaptığı fiili ciddiyetle, savsaklamadan yapmak, baştan savmak için yapmamak böyle bir şey !
İster maddî ister manevî, hangi iş/eylem hâlinde olursa olsun, insan ancak odaklanırsa amaç hâsıl olur, değilse içi boş/kof ceviz kırmakla vakit zayî edilmiş olur.
Savsaklanarak yapılanın semeresi yorgunluk olur !