Bir gönül ki, aşk-ı ilâhi onda var
Cevelân eder de durur: ya Hay, ya Hay
Tutuşsa, cayır cayır yanar o gönül,
Sonludan sonsuza inler o gönül
Sonludan sonsuza inler o gönül
Eşed bir muhabbet ve iştiyâk ile
Hem ağlar iniler, hem feryâd eder
Aslını tavaftan gönül vazgeçmez
O; dâneyi seçer, samanı görmez
Yaratılanı sevmekle başlar yolculuk
Aşk-ı hakiki ile hem kemâli bulur
Mütemmim devir için gerek var aşka
Vefâ, sıdk ve kemâl nişanedir aşka
Konak vücûd bir gün zeval bulacak
Taze câna aşk heman devr olunacak