Sen ki; birkaç damla kan, birkaç nefeslik cansın
Sen ki; düşünen akıl, seven kalple insansın
Sen yaratan Allah’ın yeryüzü halifesi
Meleklerin secdesi, İblis için bir tansın
Makamını kaybetmiş, bir sürgünsün dünyada
Firkatin şarkısında en acıklı figansın
Ahsen-i takvim sensin, esfel-i sâfilin sen
Vardan yokluğa doğru yürüyen bir kervansın
Hakkına razı olmaz, “hep daha yok mu?” dersin
Kâbil’in öfkesine Hâbil gibi kurbansın
Şu üç günlük dünyada baki değilsin amma
Bu gerçeğe aşina olmak yerine nâdansın
Sen ey küçük dağları yarattım sanan mağrur!
Bir sinek karşısında Nemrud gibi yayansın
Kudretin tuz buz olur, geldi mi bir musibet
O zaman boynu bükük, kalbi kırık, giryansın
Muktedir değilken nefes alıp vermeye
Kabına sığmaz afet, asıp kesen fermansın
Düşünmezsin sonunda hesabın görülecek
Neden nefse uyunca peşinden hep pişmansın?
Hani mülkün neresi, malın mülkün nerede?
Bir top kefen servetin, dünyada lâ-mekânsın
Sıkışmış ecelin bir kum saati içine
Rüya, gerçek arası solup giden zamansın
Aczini tarif için aciz kalır lügatler
Ateş sanma kendini, uçup giden dumansın
Elin, gözün, kulağın, azaların emanet
Gelişini hatırla… Giderken de üryansın
Şu mezarlarda senin gibi vazgeçilmez çok
Mezar taşları gibi bir malul-ü nisyansın
Sen ey Âdemoğlu, ey topraktan yaratılmış
Söyle gökkuşağının kaç rengine düşmansın?
Sarı sensin, siyah sen… Tenin toprakça renk renk
Tıpkı bir gül bahçesi gibi elvan elvansın
İsteseydi Yaradan sen de zenci olurdun
Habeşli köle Bilal yanında sıradansın
Mayan balçık topraktır, atan Âdem ve Havva
Bu gerçeği unutan suretinden utansın
Ne soyun sopun, ne de neslin üstün kimseden
Kul olursan ekremsin, yoksa sen de şeytansın
Sen mi seçtin ananı, babanı, milletini
Dilinle, renginle sen Yaradan’a zebansın
Sil lügatinden “sen, ben” denilen ikiliği
“Biz” şuurunda ol ki bütün millet kazansın
Bir fitnenin peşinde çılgın gibi koşarsan
Bel hüm edal denilen en aşağı hayvansın
Bu vatan yeter sana, bana, ona, herkese
El ele verelim ki bu bayrak dalgalansın
Uzat elini, uzat kardeşlerine uzat
Bu ateşi söndür ki Neronlar kendi yansın
Bu ateşi söndür ki Neronlar kendi yansın
Birlikte rahmet vardır, ayrılıkta pişmanlık
Bir ol, iri ol, diri ol... O zaman şâdansın
Hakka ram ol, emrini tut gerçek bir kul isen
Aç gözünü de bir bak kimin yoluna revansın
Boğazladıkça böyle aptalca kardeşini
Hakkın büyük düşmanı, şeytanlara ihvansın
Bu vatan bizim, bayrak bizim, ezanlar bizim
Yükselsin tekbir sesi, çıksın arşa dayansın
Mezhebin ve meşrebin, ırkın kurtarmaz seni
Bir aynaya bak bakalım ne kadar Müslümansın?
Rabbine kul ol, etme kula kulluk sakın ha
Neden bir şarlatana bir başkası inansın
Bizi bize düşüren tüm mihraklar utansın
Allah’ım bu gerçeği görmeyenler uyansın
Sen ki; birkaç damla kan, birkaç nefeslik cansın
Sen ki; düşünen akıl, seven kalple insansın.
Not: Bu şiir Batman valiliğince düzenlenen Şiirler de kardeştir yarışmasında Mansiyon kazanmıştır.
