Binmiş rüzgâra gider ufka doğru dörtnala.../Halit Yıldırım

Binmiş  rüzgâra  gider  ufka  doğru  dörtnala

Bulutlardan  görülür  bakınca  nal  izleri
 Dalarken  vurgun  yemiş  gözler  bu  sonsuz  yola

Istıraplı  yüzlerde  okunur  sel  izleri

Deryaları  aşarken  kürekler  yara  yara
Esir  düşen  dalgalar  düşünür  kara  kara
Pusulası  doğruya  elbet  gözükür  kara
Azgın  sularda  kalır  muzaffer  sal  izleri

Kim  unutturabilir  bir  sahibi  eseri

Usta  ölse  de  keser  çıraktaki  keseri

O  eserler  uyutmaz  hafızayı  beşeri
Kıyamete  kadar  hep  öpülür  el  izleri

İnsan  odur  ki  sokmaz  kini  kalp  hanesine
Düşürmez  düşmanını  bile  el  çenesine
Herkes  veda  edecek  bu  dünya  sahnesine
Ayıklanır  taşlardan  atılan  gül  izleri

Meyveli  ağaçların  taşlanmakmış  kaderi
Buna  razı  olanın  olmaz  asla  kederi
Ayaklar  gurur  duyar  taşımakla  bu  seri
Günahları  temizler  müfteri  dil  izleri

Kibir  kime  yakışır  acep  şeytandan  başka
İş  işten  geçtiğinde  neye  yarar  ah  keşke
Öyleyse  ram  olmalı  insanoğlu  bu  aşka
Zira  vardır  sadece  cennette  kul  izleri