Evvel güneş idin, pâk görürdün herşeyi,
Sanma gece "Ay"dandır, nefs perdeler "Güneş"i.
Gafil iken azap sandın, Rabb'den gelme ni'meti,
Zâhire aldanıp da, kalma bâtından beri.
Nefs beden zindanında, nankör sarhoş serseri,
Zanneder ukbâ yoktur, dünya benim ebedî.
Haşrolunur cümle insan, yoktur bişey fuzûli,
Var "EFE", tevbe yoluna, kolay sanma cenneti.
