Sevelim, sevilelim...

Yunus Emre ne der:

Hak cihana doludur, kimseler Hakkı bilmez

Onu sen senden iste, o senden ayrı olmaz

Dünyaya gelen geçer, bir bir şerbetin içer

Bu bir köprüdür geçer, cahiller onu bilmez

Gelin tanış olalım, işin kolayın tutalım

Sevelim sevilelim, dünya kimseye kalmaz

Yunus sözün anlar isen, mani'sini dinler isen

Sana iyi dirlik gerek, bunda kimseler kalmaz

★★★

Haydi...

Yunus'ca dünyâya yaklaşmaya...

Haydi...

Bir tarağın dişleri gibi

Omuz omuza,

Aynı safda, yan yana

Durmaya...

El ele tutuşmaya

Sırt sırta dayanarak

Yaşamaya...

Haydi...

Düşküne, zayıfa,

Gurebaya, fukaraya

Yetime, yolda kalmışa

Can-ı gönülden

Destek olmaya...

Haydi...

Dertlinin derdine

Ortak;

Hastanın acısına

Paydaş olmaya...

Haydi...

Affetmenin yüceliğini

Merhametin huzuru ve niceliğini

"İnsan" olmaklığın sadeliğini

Hoşgörünün zirvesini

Tevazunun neş'esini

Yakalamaya...

Haydi...

Gönülden gönüle

Köprüler kurmaya

Sevinç ve tasayı

Paylaşmaya

Millet kazanında pişmiş

"Aşura" olmaya...

Haydi...

İlmin tenceresi

İrfânın penceresi

Güzel ahlâkın mümessili

"İnsan"ın temsili 

Olmaya...

★★★

'Yunus'çası;

Sevelim sevilelim, dünya kimseye kalmaz !