Mânâsız maneviyyatın, cereyanı kesik lambadan ne farkı var ?
Dıştan bakınca lamba, ama ışık vermiyor, işe yaramıyor, biblo gibi koy vitrine akşamdan sabaha seyret de dur...
Sıkıldıysan renksizlikten; al eline bir fırça, ister ebrulî, ister erguvanî, rengâreng boya...
Mevzu basit, tercih sende !
İşe yarayan ve işlevi olanı mı, işlevsiz vitrinliği mi tercih edeceksin !
Niyet; karanlıktan kurtulup aydınlanmak mı, vitrinlik mostralıklarla oyalanmak mı ?
Kısaca müsbetten yana mısın, değil misin ?
İdare-i maslahat içün bana nötr yeter, bana sorunsuz, masrafsız vitrinlik mostra lamba yeter diyorsan, benim ışıkla işim olmaz, karanlığa da, mânâyı yitirmiş muhtediye de razıyım diyorsan, buyur pazardaki lambalar senin, mal çok, istemediğin kadar, hem iyi bir pazarlıkla fiyatta kırarlar !
☆☆☆
Medeniyyet mânâdır, özdür...yapı taşı medenî insandır, inşâsı ise bu tip insan ile mümkündür...
Mânâdan bîhaber özden ırak olan ve kışırı asıl sayanların, arpa peşinde koşanların harcı mıdır medeniyyet !
Mânânın mânâsına kaba/saba, zombi kılıklıların müdrik olmasının beklenemediği gibi, onların mânâ ile işleri de asla olmaz.
Mânâ ile inşâ ve ihyâ edilen medenîyyetlerin direği, ayakta tutanı da yine "insan"...
Medeniyyet düşmanı olan istilacı ve yayılmacı moğolların yaptığı gibi; şehirleri, kütüphâneleri yakıp yıkarak ele geçirmek, ömrünü ganimet ve parsa uğrunda harcamaktan öte gayesi olmayanların muhkem medenîyyete faydası yerine moğollar gibi zararı olur...
Hani Mevlânâ'nın dediği gibi "insan gördüm üzerinde elbise yok, elbise gördüm içinde insan yok.. " sözünden mülhem; kılık kıyafeti insana özgü olan sûreta insana mamûr olanı teslim etmek, itibar edip adam saymak akıllara zarar...
Mânâ müdriki olanlar imâr, inşâ ve ihyâ ile uğraşır, fukarası olanlarsa mevcudu/ganimeti/parsayı tüketme ve harap etmekle...
İnsan mânâdır, mâna ardınca yürür...öküz ise ot-saman ardınca... !