Post mu dost mu?

Kimisi post derdinde, kimisi tost
Kimi aslında düşman, görünür dost

Kimi aş derdinde kimisi leş

Birinde alınteri, diğeri beleş

Kimi helâlden kazanır, kimi harami

"O" Latif'ten nasipsizin olmaz keremi

Kimi yal peşinde koşar kelpten farkı yok

Kimi nasip der sabreder, gözü gönlü tok

Rüzgâr gülü gibileri habire yön değişir
Bukalemun gibileri her ortamla uyuşur

Işık saçar kimisi tıpkı kandiller gibi

Kiminin rengi kara, tıpkı zebani gibi

Kimi, menfaati içün düşman ile dost olur
Dün kötülediğine hemen varan yol bulur

Adâlet nizâm-ı âlemin esasıdır...

Dünya iki kapılı bir handır, bir kapıdan girilir ötekinden çıkılır, kimki burda cürüm işler, yolu evvel/âhir, dünyada ve/veya ahirette mutlaka düşecektir adliyeye...

Zulüm karanlığı adâlet güneşi doğuncaya kadar sürebilir !

★

Klasik dönem edebiyatçıları, bazı divân şâirlerimiz, adâlete dair beyitlerinde demişlerki:

"Sen heman cümle umûrunda adâlet eyle Gayriye müşkil olan sana olur emr-i yesîr"

 (Nef’î).

"Bakılırsa adl-i mutlak hükmünü icrâ eder her an
Vukūâtın heman rûz-ı cezâdan farkı var yoktur" 

(Hersekli Ârif Hikmet).

"Kenâr-ı Dicle’de bir kurt aşırsa bir koyunu
Gelir de adl-i ilâhî sorar Ömer’den onu" (Mehmet Âkif Ersoy).

"Revīş-i ‘adldedir mertebe-i kurb u kabūl
Adlsiz hākime da‘vā-yı hükümet ne revā"
(Fuzûlî)

"Adl bir makbul tā ‘attir ki kalmaz ecrsiz
‘Ādilin elbette kadrin arttırır Perverdigār"(Fuzûlî)

"Adldür asl-ı nizâm-ı âlem
Adlsüz saltanat olmaz muhkem" 

(Nâbî)

"Gitti âdil beyler kalan avamdır" 

(Pir Sultan Abdal).

★

Divan şâiri Nâbî yukarıdaki beytinde demiş ya: "adâlet, âlemin nizâmının esasıdır ve adâletsiz saltanatın yeri sağlam olamaz".

Evet; asâleti ve adâleti olmayan insana itibar edilmez...itibâr edildiği durumlarda ise mülkün temeli yıkılır, âlemin nizâmı bozulur...

Nizâm-ı âlemde her iş adâlet üzere yürür, hak ve müstehâklığın şartları belli ve kanunu câridir...

İnsan olana gerektir ki; hakkı ayakta tuta,  âdilâne hareket ede, kelâmı ve fiili adâlete muvafık ola,  kararları ve taksimatı âdilâne ola...

Nitekim bir âyette (Mâide sûresi, 8) buyurulur: " Ey iman edenler! Allah için hakkı ayakta tutun, adaletle şahitlik eden kimseler olun. Herhangi bir topluluğa duyduğunuz kin, sizi adaletsiz davranmaya itmesin. Adaletli olun; bu, takvâya daha uygundur. Allah’tan korkun. Şüphesiz Allah yaptıklarınızdan haberdardır."

Adâletin gözardı edildiği toplumlarda huzursuzluk, zulüm, kargaşa ve kötü ahlâk hızla yaygınlaşır...hüküm haklı olana göre değil güçlü olana göre verilir.

Ancak adâleti ayakta tutan insanların etkili ve yetkili olduğu toplumlarda medeniyyet inkişâf eder, huzur temin edilir, ölçü ve tartıya hak ve hukuka riâyet edilir, kurt ile kuzu dostça geçinir !

Hülasa-i kelâm; adâleti ayakta tutmak, âdil olmak "farz-ı ayın"dır, er kişi değil herkişi her türlü iş ve işlemlerde, muamelâtta adâlete riâyet etmek mecburiyetindedir, vesselâm !

Âh alma, gönül yıkma...

Gönül kıracak sözün

Yok zerresi dirhemi

Kırık dökük bir gönlün

Yok eczâsı merhemi

Yıkık gönlün âhıyla,

Yıkılır cümle âlem

Çün kırık gönlün âhın

Duyar binlerce âlem

Bir mazlumun âhına

Felekler matem tutar

Mazlum denizi geçer

Firavnı derya yutar

Gönül Çalab'ın tahtı

Söylüyor münâdisi

Âh alma gönül yıkma

Hiç yoktur telafisi

Bir güfte ve bestesi: Her nefes de Allah Allah...(Acemkürdi ilâhi)

Kalbe şifa gönle ferah
Her nefes de Allah Allah
Hay de Hu de her nefeste
Al ver nefes Allah Allah

Allah de her bir adımda
Her adımda Allah Allah
Besmele çek her fırsatta
Bul fırsat de Allah Allah

Çıkar iken iner iken
Hatırla de Allah Allah
Ayaktayken otururken
Unutma de Allah Allah

Kederlenip üzüldüysen
Bunalma de Allah Allah
Neşeliyken sevinçliyken
Şımarma de Allah Allah

Hele de dara düşünce
İsyan yok, de Allah Allah
Nimetlere gark olunca
Şükür et, de Allah Allah

"O" şah damarından yakın
Hissetki de Allah Allah
Gaflete düşme sen sakın
"O"nunla de Allah Allah