Ya sağımlık ya mezbahalık...

Arı balı yapar, bal tutan parmağın yalar...

"Hırsıma ne şöhret yetti, ne de şan; döndüğüm her nokta dünyadan nişan. Nefsimin ardından koştum perişan, ondan bir kıl bile avlayamadım." (Necip Fazıl Kısakürek)

"Elli yılda kazanılmış nice adlar vardır ki, bir tek kötü şöhret hepsini ayaklar altına almıştır." (Sadi Şirazi)

"Dünyânın biçtiği kıymet işte: Şöhretli zamanlarda sağımlık, şöhret elden gidince kısır inekler gibi mezbahalık..." (Suat Kıyak)

★

Meşhurların etrafı kalabalık olur, iltifat gırla gider, alkışlar hiç tükenmez, yol açmak için kenara çekilinir, el oğuşturanlar sıraya girer...

Aslında itibar ve iltifat gerçekte meşhurun şahsına değil, ondan sağabileceklerine menfaatedir...

Ancak, ne demişler:

"Şöhret âfettir.." 

Şöhret tahtı (egoyu besleyince) kişiyi havalandırır, ben neymişim sarhoşluğu içinde revan olunan yol ise tez zamanda kibir tepelerine varır...

Şöhretin önce kanatlandırıp göklere çıkarttığı, sonra güme gönderdiği çoklarına şahit olmayan yoktur herhalde... 

Fenomenler misâli...

Tepe taklak olan böylesi meşhurlar, sonraları hiç kimsenin umurunda bile olmazlar....

Halbuki o devran hep böyle sürüp gider zanneden niceleri geldi geçti şu fani âlemden !

Sonuçta kimileri iyilik ve güzellikle anılırken, kimileri de kötülük ve rezaletle şöhret olmuşlardır.

Tarih sayfaları zaman değirmeninin kanatlarını koparttığı, nice meşhurun yükseklerden yere çakıldığı hikâyelerle doludur...

Bilirsiniz, sığırlara sağımlık zamanında iltifat edilir de, kısır olup da süt vermeyince itibar edilmez, o artık mezbahalıktır !

★

Ey cân, aman ha, fani dünyâ seni aldatmasın, dünyalık seni şımartmasın, şan ve şöhret gözünü boyamasın !

Unutma "Şöhret âfettir..."

Ve şöhreti her insan taşıyamaz, hele ham insanlar hiç taşıyamaz...

Kâmil insanların ise dünyadan şan/şöhret talepleri yoktur, onlar asla şan ve şöhret peşinde koşmazlar, onlar misafir oldukları dünyada sadece güzel ahlâklı olmanın, tevazuun, insan olmanın şükrü üzere ve gereğini yaşarlar, ...

Sadi Şirazi diyorki:

“İnsan, öldükten sonra ne kadar çabuk unutulduğunu görse kimseye kendini beğendirmek için çabalamazdı.”

Vesselam.