Kitabı kaldırdı şehadet etti
Gözüne baktım hiç inanmadım
Tepeden bakarken ben kulum dedi
İçine baktım hiç inanmadım
Kul hakkı demedi yedi de yuttu
Ağzı kul dedi kendisi puttu
Kül yutmaz dediler ne çok kül yuttu
Adamdır dediler hiç inanmadım
Taht ü revandan hiç inmez oldu
Elinde bir kağıt okudu durdu
Haktan hikmetten ne demler vurdu
Gidişine baktım, hiç inanmadım
Dışını görenler içini sordu
Sormayım ağalar içi bir kordu
Ama falda cennetlik çıkıyordu
Deyip durdular, hiç inanmadım
Her gün bir çiçekte gördüğüm oldu
Bal yapmaz arı gibi vızlayıp durdu
Bal peteğinin üstüne kondu
Bal yapar dediler, hiç inanmadım.
Özüne baktım çıfıt çarşısı
Sözleri çok süslü, bir laf asçısı
Demesi hikmet, ahlâkta karşısı
Ehl-i Hak dediler, hiç inanmadım
Ömrün bitince, derler ehl-i kubûr
Rabbimin bir ismi de Es-Sabur'dur
Ölüm yok diyene, hiç inanmadım