Muhtaca muhtaç olma...

Bu saltanat, zevk u sefa, bil ki sana da kalmaz
Sırça köşkünün camına, taş değer elbet bir gün
Bu diyardan gittiğini, bil ki duymayan kalmaz
Güvendiğin yüce dağa, kar yağar elbet bir gün

Ne esiri tâc u taht ol, ne muhtaca muhtaç ol
Bir gün mîrâs olacağı, şol dünyayı neyler ol.
En mühim tâc u taht imiş, lutf-ı Yezdân'a kulluk
Dünyanın mal u mülküne, asla meyletmeyen ol.

★

“Gönül ne arzü-yı câh ider ne tâc u taht ister
Reh-i himmette ancak kalb-i nerm ü pâ-yı saht ister. “ (Nâbî)

(Gönül ne rütbe, ne taç ne de taht ister.
O gayret yolunda yumuşak bir kalp ile sebat eden bir ayak ister)