Kimisi var cinni soylu, köz gibidir ömür boyu
Dumansızdır hem külü yok, ve cinliğe doymuştur tok
Kimi var gözü hiç doymaz, aç kurt gibidir, saldırgan
Bir sürüyü parçalar da hem gözünü kırpmaz bir an
Kimi var tıngırdar durur, lâf-ı güzafı lakırdar
Onun piresi devedir, devleri de cüce görür
Kimi karınca gibidir, yemez-içmez hep depolar
Yağar bir gün güz yağmuru, kilerlerini su basar
Kimi var ki çakal gibi, aslan sofrasını gözler
Sofrasından artanları öyle bir iştihayla yer
Kimi var ki hınzır gibi, yer leşleri ve murdarı
İçi tam pislik yuvası, arar durur hep haramı
Kimi var ki merkep gibi, cühelâlıktır remizi
Kitaba hamallık eder, terketmez hiç merkepliği
Kimi kibir kumkuma(*)sı, firavna taş çıkarası
Kimi tam bir baş belası, kötünün tâ daniskası
Kimi ateşte pişesi, çiğ etleri hep yiyesi
Kör kuyulara düşesi, hiç lâf tutmazmış çenesi
Kimi var sanki bir melek, pür u pâk hem de mübârek
İyilikde yarışırlar, bilmezler kötü ne demek
Kimi var eşek arısı, zehiri yılan yarısı
Hem balı yok hem vızıldar korsanlığı da cabası
Kimi de var bal arısı, toplar çiçekten nektarı
Dolanır hep çiçek çiçek, hem ikrâm eder eczayı
______________
Kumkuma:Kötü bir özelliği kendinde fazlasıyla toplayan kimse