Yüzü dost özü düşman
Tanımayanlar pişman
Danesiz sade saman
Kendini nimet sanır
Kuyruklu yıldız gibi
Yalanı gündüz gibi
Kokusu soğan gibi
Kendini leylak sanır
Dik durur yalpa yapar
Sağ durur sola yatar
Her söze yalan katar
Kendini doğru sanır
Düzenbazlıkta usta
Tuzak kurmazsa hasta
Kuruş kaybetse yasta
Kendini "has"tan sanır
Kelâmı ince söyler
Kendi der kendi dinler
Hep alkışlanmak diler
Kendini usta sanır
Uzamış kavak gibi
Meyvesiz ağaç gibi
Karanlık, gölge gibi
Kendini güneş sanır
Derya içinde katre
Madde içinde zerre
Evrendeki bir kürre
Kendini merkez sanır