Gece karanlığında yıldızdı, parlardı
Yarasalarla birlikte ufku kaplardı
Mehtabı, güneşi gücü yetse kovardı
Kendini bilmez kutup yıldızı sayardı
☆☆☆
Ve şafak söktü güneş karanlığı kovdu
Gece parlayan yıldızlar bir bir kayboldu
Aydınlığa gömülen tüm yıldızlar soldu
Geceleyin parlayanın hükmü kayboldu
☆☆☆
Dişsiz ayyaştı yerdi anca muhallebi
Koyunun yokluğunda keçiydi çelebi
Meğerse adam kıtlığı imiş sebebi
Aslını unutmuş nohut, olmuş leblebi
☆☆☆
Kendini her zaman önde gelen sayardı
Bilgiçlik taslayınca herkesi bayardı
Çok mühim mes'eli koftan hatıralardı
Öte beriyi saçma sapan karalardı
☆☆☆
Sülehâ değildi yüklenmişti seyyiâtı
Hem hiç olmadı işe yarar fikriyyatı
Bir ömür boyu geçinip durdu; laklak
Yaşadı bir hiç uğruna koca hayatı
☆☆☆
Sosyal kıraathâneler idi külhanı
Çiğneyip dururdu hep mazide kalanı
Boş lakırdı ile ötelerdi zamanı
Neylesin hem civcivler danesiz samanı
☆☆☆
Hep antik ve antikayım dedi de durdu
Antikalar eskiciye yolmu bulurdu
Eskiydi bit pazarında alıcısı oldu
Bir kaç on kuruşluktu, değerini buldu
☆☆☆
Kendi çapında düzeni ayarı vardı
Hor görmedik hep hoş gördük, şımardı
Düne kadar nezdimizde kıymeti vardı
Nihayet ufkumuzdaki yıldızı kaydı
☆☆☆
Çeşme yalaklarındaki sular kururken
Tüm dereler deryaya koşup dururmuş
Turnalar kafile olmuş uçup dururken
Kara karga turnalara sesleniyormuş