dünyanın hakikati işte;
birileri sütü sağar,
mayalar
yoğurdu kaymak tutar
yayık yayar yağ çıkarır
çeker cefasını
kimileri yer
bal, yağ, kaymak
sürer sefasını
biri ayran içer
gözü de toktur gönlü de
kuru çökeleğe de şükreder
öteki süt içer
ne yağa doyar ne kaymağa
gözü açtır gönlü fukara
ister de ister
buluşurlar nihayetinde;
okunur önce selâ, ardı sıra musalla
gömülürler aynı toprağa
hem de koyun koyuna...
kimi suçlu ve borçlu...
kimi alacaklı ve huzurlu...
bir yanı karanlıkmış bir yanı nurlu
işte bu dünyanın sonu...