...bir sarı sonbahar;
ömrün ikindi vakti
koskoca bir yük hatıralar...
sarıdan kızıla boyanır dünya
her sarı sonbaharda
gazeller uçuşur havalarda
âlemler sükûn bulmuştur,
huşu ve huzurda...
ahvâl bu...
solmuş sararmış dünyanın yüzü
susmuş bülbüller, kurumuş güller,
ve donmuş,
hayata mahzun bakan gözler...
romantizme çağrı fısıldar belki hayat
bir bardak sıcak çayın buharında
altın sarısı gazeller arasında...
ve
alır götürür, tâ maziye hatıralar ...
belki;
bir şarkı, bir şiir, bir roman olur
yağarken hüzün yüklü damlalar...
güneş artık gurupta
sarı yapraklarla sararmış yaşlı dünyada
cümlesi hatıraların
gömülü alacakaranlık kuşağında...
meğer ne çok kalabalıkmış hatıralar
hepsi de
resmi geçit için kıyamdalar...
hüznün damlaları ile ıslanmış âlemde,
işte öylesine bir gezinti
sonbaharın romantizmi...
her ne kadar büyüsüne kapılmak
soyut ve imkânsız olsa da !
mevsim erişmiştir artık
sapsarı sonbahara...