Bülbül susunca fecre dek, gonce, güle devreyler
Gül açarken, mest-i müdâm bülbül nağmeler söyler
Bir ezeli hikâyeyi dil-hun terennüm eyler
Leylâ vü mecnunları durmaz hikâyet eyler
Gün gelir Mecnun susar Leylâ nutkunu söyler
Gül açar bülbül söyler, gül dinler bülbül söyler
Bir lisân-ı mu'ammâ ki na-ehiller ne bilir
"O" gönüle mukim kim, lisânı dilden söyler
Ve âlem-i mâ'nâda gül bülbüle icabet eyler
Hakikâte mahcuplar sanır mu’ammâ söyler