Karanlık egosunun sultanı olmuş
Yediği cife içtiği zifil
Haybeden akçeyle kafayı bozmuş
Cüzdanı akçe dolu dimağı sefil
Alınca pâyeyi "âdem" oldum sanmış
Bildiği çürük ettiği zulüm
Doğdu ya ömrünü tükenmez sanmış
Nefes be nefes alacak ölüm
Az çok dememiş hep menfaat ummuş
Aklında pul var gönlünde para
Mirasçıları için paralanmış durmuş
Kirletmiş özünü olmuş kapkara
İlim okumuş da âdem olmamış
Elif'i, ba'yı, etmiş hep tehir
Kara çalılıktan hiç usanmamış
Tohumu ağu, meyvesi zehir
Anacığı meğer bir zalim doğurmuş
Nerden bilsin yavru dürzü, almış büyütmüş
Ne emekler çekmiş hem nasıl zorsunmuş
Netice; egosu kara, gönlü fos-fukara
