Bir vücûddur ki, hem hayra hem de şerre
Meyyal halk edildi ezelde bir kerre
İçinde inşâ oldu öyle bir tahtgâh
Her kim oturan orda ola padişah
☆☆☆
Gece ve gündüz asla tahtgâh boş kalmaz
Kış ve yaz meşgul olur hiç geri durmaz
Ger huzurdadır olur işi mu'teber
Ol tavafhâne gibi görür itibar
Azîz eyler hem cism-ü cânı dü cihân
Açılıp da serd eder her neyse nihân
☆☆☆
Ger vesvasdan bî-haber evham iledir
Tâ‘ati terk eder de fesâd iledir
"Şerr ü şûr"la iştigal eyleyip durur
Cism-ü cânı nevâfil içün koşturtur.